Verhoeven’s levensteken voor 2021

Kerst op komst, corona in de city, minder mensen in da huis, vuurwerk voor de dommen, we blijven lekker thuis. Vanzelf verdwijnen lukt nog niet, de verzendlijst is mijn playlist. Dus ik doe jullie nu zo maar mijn liefste wensen, die adressen zijn er toch.

Mondkapje ik vind het wel lekker warm, zo’n mondkapje, geen sjaal nodig. En behalve die val door beslagen brillenglazen, vind ik zelfs die wazige kijk op de wereld wel wat hebben. Maar valt jullie dit ook op; ik heb mijn expressies bijgesteld. En dat heeft gevolgen voor de manier waarop ik over straat loop. Eerst keek ik om mij heen en lachte de mensen [als het even kon] vriendelijk toe. En nu is dat anders. Ik weet ondertussen dat mijn lach niet overkomt en ben er allengs mee gestopt. Gevolg, ik ben ook min of meer gestopt met de mensen aankijken. Ik deins, theatraal natuurlijk, opzij en werp mij met afgewend gezicht nederig tegen een muur of voor een aanstormende auto. Overbodige moeite. Vaak walsen medemensen ijzerenheinig met twee, soms drie, over de stoep voorbij…Dat voelt vreemd. Onthecht. Niet in die mooie Boeddhistische traditie; de onthechting die te maken heeft met jezelf losmaken van iets. Maar meer met loslaten, het idee dat we niet meer voor elkaar zorgen. Het pleidooi is; "stay safe en take care", maar "kijk waar je loopt en zie wat er om je heen gebeurt”, is misschien wat simpeler. Stay safe hoor! KOOP GEEN VUURWERK

MAAR EEN KUNSTWERK Als je het niet leuk vindt af en toe nog een levensteken te ontvangen mag je je sans gêne uitschrijven. Met de allerbeste wensen, Verhoeven deed buurtonderzoek